Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
сілбі — I … Танауын тесу – басбілгі ету үшін түйеге мұрындық, өгізге с і л б і өткізуге байланысты тұмсығының шеміршегін (желбезегін) тесу (Қаз. этнография., 2, 288). II … Құдайбергеннің айтуынша ол 1918 жылы жерге қырбық қар түсіп, с і л б і қата… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қырбақ — (Алм.: Кег., Жамб., Луг.; Монғ.) қырбық, жұқа қар. Торайғырдың қары жұқа, қ ы р б а қ қар (Алм., Кег.). Атан өлсе сойылар, Атам өлсе қойылар, Қан сонар қ ы р б а қ қайдан табылар (Жамб., Луг.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шақаты — (Павл.) шөбі қырбық, сирек өскен жер. Ш а қ а т ы жер шөбі селдір (Павл.). Ш а қ а т ы қой бетеге, сайда қияқ. Жаудырап жағасында жидек пісіп (И. Байз., Шығ., 302) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жол — ашу. этногр. Жолы болмай жүрген адамның «ендігі жерде жолым ашылсын» деген ниетпен әртүрлі ырымсырым (тәу ету, тұмар оқытып алу т.б.) жасауы (Қаз. этнография., 2, 416). Жол табаны. Жолдың өзі, оның тегіс беті. Жерде қырбық қар болғанымен, ж о л т … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
